در سال­های ۱۳۹۳-۱۳۹۶ تحقیقی در قالب رسالۀ دکترای فیزیوتراپی برای یافتن اثر درمانی کینزیوتیپ در دانشگاه علوم پزشکی ایران و به کمک محققین دو رشته فیزیوتراپی و بیومکانیک انجام شد که بخشی از نتایج آن به شرح زیر است:

کینزیوتیپ یکی از مداخلات فیزیوتراپی است که به صورت گسترده­ای در افراد عادی و ورزشکار استفاده می­شود. با توجه به اینکه اغلب افراد، در حین فعالیت­های روزمره یا ورزشی دچار خستگی می­شوند، این سوال مطرح است که آیا کینزیوتیپ در شرایط خستگی عضلات، مفید است یا خیر.

در این مطالعه سفتی بدن و متغیرهای بیومکانیکی زنان و مردان در دو شرایط قبل و بعد از خستگی عضلات ساق پا، در حین پرش تک پا بررسی شد. در مجموع عملکرد مردان نسبت به زنان بهتر بود که احتمالا به دلیل قدرت بیشتر عضلات مردان نسبت به زنان است. با این حال، عملکرد هر دو گروه بعد از خستگی کاهش یافت. نکته مهم، عدم تاثیرگذاری کینزیوتیپ اعمال­شده بر عضله گاسترکنمیوس بر سفتی یا متغیرهای بیومکانیکی بدن در هر دو شرایط قبل و بعد از خستگی بود. بنابراین به نظر می­رسد احتمالا باید در استفاده از کینزیوتیپ با هدف بهبود عملکرد تجدید نظر کرد.

یکی از نقاط شاخص این مطالعه، بررسی سفتی بدن با کمک داده­های دستگاه صفحه نیرو و مدل جرم-فنر بود. سفتی بدن بیانگر رفتار الاستیک بدن انسان است و می­تواند تحت تاثیر عواملی نظیر خستگی، ورزش­ و مداخلات فیزیوتراپی تغییر کند که تغییر آن در نهایت سبب تغییر عملکرد و خطر ابتلا به آسیب خواهد شد. با توجه به کاربردهای وسیع مدل جرم-فنر، استفاده از آن برای یافتن اثرات مداخلات درمانی فیزیوتراپی و توانبخشی پیشنهاد می­شود.

اطلاعات بیشتر دربارۀ نحوۀ محاسبۀ سفتی کلی بدن و متغیرهای بیومکانیکی پرش در مقالۀ زیر ارائه شده است:

Boozari, S., M.A. Sanjari, A. Amiri, and I. Ebrahimi Takamjani, Effect of Gastrocnemius Kinesio Taping on Countermovement Jump Performance and Vertical Stiffness following Muscle Fatigue. Journal of Sport Rehabilitation, 2017(Accepted): p. 1-23. (link)